Oto ja. Czy cały ja? Pewnie nie. Dopóki jednak nie napiszę ostatniego słowa, nie będziemy wiedzieć. Stoję przed chatą, a może dworem, do drzwi jest zaledwie kilka kroków. Tu muszę zdjąć pelerynę. Zawsze mnie chroniła przed chłodem, ale ważniejsze jest to,…
Kiedyś. Gdzieś bardzo blisko, ale obok. Prawie poza zasięgiem wzroku. Zwitki słów wpadają do mojej głowy i usiłują się tam zagnieździć. Obleczony smutkiem żyłem spokojnie, trochę, jak w twierdzy lub zbroi. Wszechświat nie znosi jednak stagnacji. Nieustanny pęd…
Z podziękowaniami i wdzięcznością dla Elizy I Mariusza. I Bronisi. Znajdę miejsce. Tam poprowadzą mnie zmęczone i obolałe nogi. Wśród traw zielonych i soczystych drzew delikatnie kołyszących się na wietrze, obok strumyka, co szemrze radośnie. Tam właśnie zbuduję swój Mały…